En daar gingen we verder over de Friendship Highway op weg naar Sakya. Dit ligt even buiten de route maar heeft ook weer een interessant klooster. Dit klooster dateert uit de 11^e eeuw en heeft een blauwgrijze kleur (Sakya betekent grijze aarde). Alle andere kloosters waren wit, rood of geel. Sakya behoort niet tot de orde van de Gelugpa, gele mutsen, maar tot de rode. De huizen in de buurt van het klooster zo vertelt onze gids zijn dezelfde kleur als het klooster. De bewoners geven daarmee aan dat ze giften (belasting) geven aan het klooster. Maar niets blijkt minder waar, de huizen zijn de kleur van de bergen die eromheen liggen. Later horen we dat de bewoners hun huizen in de natuurkleur geschilderd hebben om de goden gunstig te stemmen. Er is namelijk in de maand juli nog geen druppel regen gevallen en ze hebben in deze buurt geen waterputten dus de regenmaanden juli en augustus hard nodig voor de oogst van het hele jaar.

We vieren Jeroen zijn verjaardag met een drankje op het dakterras samen met de dan aanwezigen van onze groep.

De volgende dag lopen we de kora die zoals gebruikelijk met klimmen gepaard gaat en vertrekken daarna alweer verder. Een stukje dichter naar de Mt. Everest.

We passeren het hoogste punt van onze reis, de Gyatso-la pas op 5248 meter en hebben het eerste uitzicht op het Himalaya gebergte. Zien we daar dan de Mt Everest, the giant, liggen. Nee helaas, er zitten wolken voor. Maar als we in de bus zitten en de gang van de wolken volgen zouden we toch op een gegeven moment een blik moeten kunnen werpen. En jahoor..... stop de bus! We zien hem! Foto!

's Avonds slapen we in een tibetaans guesthouse in Tashi Dzong op een slaapzaal. Voor Diana de slechtste nacht van de reis, al die mensen die bewegen in de nacht. Midden in de nacht wordt er ook nog luid op de deur geklopt, maar wat dat is geweest weten we niet. Ook de honden waren lekker bezig, overdag slapen ze, maar 's nachts komen ze tot leven en ontstaan er hele honden roedels met het bijbehorende geblaf en gejank, heel leuk. Het questhouse zelf was wel een beleving op zich. Zoals alles in Tibet heel kleurrijk en bijna elk plekje is wel bezet door een kleed of schilderij of instrument, waarschijnlijk ook om de saaie muren te bedekken. Midden in de kamer staat een olievat waarop ze koken, de pijp loopt door het plafond naar de bovengelegen slaapzaal en door naar het dak. Koud is het niet geweest. We hebben ook nog genoten van een schitterende sterrenhemel en een goede maaltijd gekregen.

Volgende dag vroeg op, want dan hebben we meer tijd bij de Mt Everest. Het is nog donker als we weg rijden en de chauffeur moet nog langs een ander smal paadje dwars door de huizen manouvreren, maar het gaat goed. Onze Tibetaanse gids Ogee liep voor de bus uit om te sturen. Na een tijdje breekt de zon door en er zijn geen wolken. Geen wolken? Hee, maar dan hebben we super zicht op....... Ja geweldig, hij staat daar te glimmen van pracht met zijn besneeuwde top in de zon voor een strakblauwe hemel. We zijn op 80 meter afstand van de reus, de hoogste berg! We worden er stil van, maar ook heel opgewonden. We zijn hier maar 1 dag en kijk nou eens.......

Uiteindelijk moeten we toch weer verder, terug over de geweldige harde wasbordweg. De chauffeur kan niet te hard rijden en het duurt forever voordat we weer op de Friendship Highway zitten richting Tingri. Dan horen we dat Summum een Summum moment heeft gepland. Ze hebben voor ons een tibetaanse maaltijd geregeld om 1900 uur. Alleen is het nu al 7 uur en we zijn er nog niet. We komen pas om ½ 9 aan en besluiten dat we liever bij het hotel willen eten. Dit scheelt tijd, we hebben namelijk ook net te horen gekregen dat we 's nachts om 3 uur weer verder gaan. Dit ivm werkzaamheden aan de weg, waardoor de weg naar de pas vanaf 730 afgesloten gaat worden. We moeten dus voor 730 over de pas zijn. Oke, we gaan om 22 uur plat en hebben 4 uurtjes slaap gepakt.

Als we vertrekken ontdekt Diana dat ze niet weet waar haar pinpas is. Ze kijkt op de meest gangbare plaatsen maar vindt hem niet. Dus nog snel even een sms en telefoontje naar Nederland zodat de pas geblokkeerd kan worden en een nieuwe aangevraagd. Gelukkig is het 6 uur vroeger in Nederland, dus storen we Erik en Jolanda niet al te erg. Vanwege slapende mensen in de bus konden we niet hard praten en verliep het telefoongesprek moeizaam, maar het is gelukt!!

We zijn op tijd de pas over en het is nog vroeg, dus de bus wordt stilgezet en we gaan nog even doorslapen. De gids heeft niet geslapen want door de werkzaamheden aan de weg waren er omleidingen over ondefinieerbaar gebied en de chauffeur had deze weg nog niet eerder gereden. Onze gids heeft hem er dus doorheen geloodst. Op een bepaald moment werd ik wakker en lag de weg 50 meter naar links en er schijnen best wat penibele situaties geweest te zijn met veel onduidelijkheden.

Na uitgeslapen te zijn rijden we verder naar Nyalam, een grensplaatsje waar we wat gaan ontbijten. We hebben alle tijd van de wereld, we zijn vroeg en worden de bus uitgegooid om te gaan wandelen door prachtig mooi, groen gebied. We lopen over de weg, maar omdat er vanaf de pas geen verkeer mogelijk is zijn er geen auto's en is het heerlijk rustig. We genieten volop, wat een ander landschap en wat een verademing om weer op 1200 meter te zijn en lucht genoeg te hebben. Na 2 uur lummelen stappen we weer in de bus, waarna we na het ontbijt verder rijden naar Zhangmu, de overnachtingsplek voor de grens. De gids regelt dat we onze chinese yuan voor nepalese roepies kunnen inwisselen. Yeaha, eindelijk eens roepies roept Jeroen.

En dan op weg naar de nepalese grens. Wat een gedoe. De chinezen controleren en dubbelchecken alles, alle koffers en tassen gaan open, maar niemand heeft iets achter moeten laten. Misschien ook mazzel dat Jeroen zijn kleine rugtas niet heeft laten doorzoeken want zoals we hoorden werden boeken met foto's van de dalai lama in beslag genomen. En die zat daar toch echt wel in.

We lopen verder over de brug en dan staan we in Nepal. Daar krijgen we een medisch onderzoek (temp gemeten), je vult 2 formuliertjes in, gaat naar de balie voor je stempel en klaar. Wat een verschil met de chinezen.

Aangekomen bij onze bus vraagt de gids wie er mee het dak op wil. Ja klinkt goed, maar Jeroen gaat niet, ......het is toch wel gaaf, denkt Diana. Nou, ga dan zegt Jeroen en daar gaat Diaan.