Vandaag eindelijk een rustdag. Die hebben we hard nodig, want de afgelopen week is best hectisch geweest. We zijn nu in Lhasa, de grootste stad van Tibet, waar we gisteravond zijn aangekomen. Vandaag alleen een rondwandeling door de kleine straatjes gemaakt die vol staan met kleine kraampjes en prachtige winkeltjes met allerhande prullaria. Het is heel sfeervol en voelt gemoedelijk aan. Lhasa ligt op ca 3600 m. en we moeten nog steeds een beetje wennen aan de hoogte.We zijn erg moe, beetje snotterig nog, ach ja het hoort er allemaal bij. Veel water drinken en rustig aan doen is de remedie. Per 1000 meter hoogte is er 10% minder zuurstof in de lucht en wij zijn van 300 meter gekomen, dus...........

We zijn vanuit Chengdu gevlogen naar Lhasa airport, maar eerst doorgereisd naar Tsetang. Hier bevindt zich vlakbij het Samye klooster waar het eerste tibetaanse boeddhisme vanuit India/Nepal ontstond. In dit klooster mocht je tegen betaling van 40 Yuan (= 4 euro) foto's maken in de gebedsruimte, iets dat in geen enkel ander klooster meer zou kunnen volgens onze gids. De tocht ernaar toe ging over de rivier, ongeveer een uur heen en een haf uur terug ivm stroming. We zaten op een platbodem, het was geweldig om de bergen te zien aan het einde van de rivier en dan te bedenken dat je op 3500 meter hoogte zit. Het landschap is behoorlijk kaal en woest, dat zullen we later op foto's nog wel laten zien.

In Tsetang kwamen we op woensdag aan in de late ochtend. Die morgen vroeg op dus in Chengdu (5 uur) om om 7.30 het vliegtuig te pakken. Op Lhasa airport ontvangen door onze Tibetaanse gids op de tibetaanse manier. We kregen allemaal persoonlijk van de gidseen witte sjaal omgehangen met de woorden namestee (= welkom). Met de inmiddels ons welbekende mini bus naar Tsetang gebracht en daar een lunch genuttigd. De eerste zieken melden zich, duizelig en hoofdpijn. Wij voelen ons goed en gaan mee met de gids mee naar de plaats waar Tibet ontstaan is. We staan voor de eerste keer op een heuvel/berg tussen tibetaanse gebedsvlaggen, het uitzicht is enorm, maar kijk niet naar beneden.

In Chengdu zijn we heel kort geweest. We bezochten daar het panda onderzoekerscentrum. Dit viel een beetje tegen, want de panda's zelf kwamen helemaal niet buiten. Er is een prachtig park aangelegd, met veel bamboe (ze eten niets anders) en speelruimte etc.. Alleen is het nu zomer en ze vinden het veel en veel te warm, van okt tot april zijn ze regelmatig buiten te vinden. Jammer maar begrijpelijk met zo'n dikke vacht. We hebben ze wel in de binnenhokken kunnen bewonderen en zelfs een leuk filmpje gemaakt. Toch jammer dat we het snoertje van het fototoestel niet mee hebben. Op het laatste moment besloten we de kleine laptop niet mee te nemen en hier zat hij bij. Sorry mensen, wel een goede reden om elkaar nog eens op te zoeken.

Op 11 juli reisden wij af naar Xi an met de nachttrein vanuit Beijing, waar we om 8 uur 's ochtends aankwamen. Xi an is een overzichtelijke stad, kleiner dan Beijing en Chengdu. Er is een oude moslimwijk met een geweldigemoskee waar een groot terrein omheen ligt. De gebouwen zijn eenmix van chinese en moslim invloeden. Het is een oase van rust midden in de drukke wijk. Zo ook het oude huis wat gebruikt is bij de opnames van de film 'Raise the red lantarn' of zoiets. Prachtig om te zien, het is volledig ingericht met authentieke meubelen. Ook de ruimtes zijn nog zoals ze vroeger waren met een herenkamer en dameskamer etc... We eten gezamenlijk met de hele groep, die bestaat uit 13 personen, bij een door de gids uitgezocht eettentje. Hier hebben we heel gezellig op straat naast de markt gezeten en 'hotpot' gegeten. Dit is een mix van allerlei groenten en vlees die je zelf in de bouillon klaarmaakt, 2 smaken; spicy en mild. Binnen in de shop liggen bakken vol met stokjes waaraan 1 stuk groente, fruit of vis oid geprikt is. Het brood was ook echt fantastisch, goed gekruid en gebakken, wat een genot.

Zoals aangekondigd in Xi an ook het Terracottaleger bezocht. Ja wat kun je hierover zeggen, je weet gewoon niet wat je ziet. Het is een megagroot terrein waar ze lang nog niet alles bloot hebben gelegd. Ze zijn op zoek naar een methode dat de kleuren op de beelden blijven zitten als ze opgegraven worden. Nu valt zodra er zuurstof bijkomt alle verf eraf. Naast de gemaakte foto's ook maar een boek gekocht, kunnen we nog wat nalezen. We konden het boek ook nog laten signeren door 1 van de 3 boertjes die in de jaren 70 per ongeluk op 1 van die beelden stuitten bij het slaan van een put in hun grond. Dit hebben we uiteindelijk toch maar niet gedaan, misschien een gemiste kans, misschien was het een nepperd?? Met chinezen weet je het nooit. Chinezen willen alles mooier doen lijken dan het is, ze doen alles voor het aanzicht en status. Opvallend is wel dat er minder gespuugd en gerocheld wordt op straat dan verwacht, maar dat heeft te maken met een grote campagne die vorig jaar voor de Olympische Spelen was. Hierin werd er nadrukkelijk opgewezen dat dit soort dingen als onbehoorlijk en onbeleefd werd gezien door de rest van de wereld. Ook mochten de mannen niet meer met ontbloot bovenlijf door de stad lopen.

Nog 1 ding dan houden we er mee op, Er wordt kennelijkin Beijing veel minder gebruik gemaakt van de fiets als vervoermiddel dan vroeger. Er komen steeds meer autowegen en in de stad sta je zo 1 uur in de file voordat je er uit bent.

Genoeg voor nu, wij gaan Lhasa nog even onveilig maken, we zijn hier tot en met zondag. Maandag gaan we langzaam aan op weg naar het basis camp van de Mount Everest waar we misschien toch in de buurt gaan slapen. De gids probeert iets te regelen, het komt ook beter uit met het reisprogramma. We zullen zien...... later verder

Groetjes en dikke kussen