Nepal

Ik kan je vertellen, bovenop zo'n bus zitten is echt wel supertop! Je zit op een rek waaraan je je vast kunt houden en je voelt je geweldig. De wind suist om je oren, je ruikt en ziet de natuur veel beter en toch is het rustig. Tja niet in alle landen mag je op de bus rijden, dus als het dan kan moet je het doen. In de steden mag het niet.

Na een uurtje komen we aan bij het rivierencamp in Kodari waar we 3 dagen verblijven. Om dit te bereiken moeten we eerst nog wel een brug over. De brug is 150 meter lang en hangt op 170 meter hoogte, voor mensen (Jeroen) met hoogtevrees niet de leukste weg. Diana probeert hem nog gerust te stellen door te zeggen dat het een ijzeren hangbrug is met kabels en een zwitserse constructie. Nou dat maakt Jeroen niets uit, gewoon eroverheen, achter jou aan en doorlopen. Hij heeft het gedaan, petje af!

The last Resort zoals het rivierencamp heet, ligt in de jungle van Nepal, vlak tegen dorpjes aan. Met de komst van dit resort hebben veel dorpsbewoners werk gekregen en zijn er ook op ander gebied veel verbeteringen doorgevoerd. Zo loopt er nu een stenen pad van het bovenste dorp naar de brug beneden. En ook de brug om de overkant te bereiken was er eerst niet, men moest omlopen. Het resort straalt een hoop rust uit, we slapen in legertenten waar echte bedden in staan. Diana heeft in Tibet al doorgegeven dat zij hier een massage wil krijgen en kan meteen de eerste dag terecht. Wat een genot, een uur lang masseren. De masseur vindt knopen in haar benen waarvan zij niet wist dat ze die had of daar konden zitten. Ze gaat morgen weer!

Het interieur van het restaurant is veelal gemaakt van hout en er zijn heerlijke banken waar je op neer kunt ploffen. Wat een weelde zo midden in de natuur, daar waren we wel aan toe na al dat gereis.

De volgende dag zouden we een kleine wandeling van 1,5 uur gaan maken. Twee jongens van de groep gingen canoeing (door een waterval afdalen) en wij zouden meelopen naar het beginpunt en vandaar uit verder gaan. Het regende alleen te hard, dus ging het niet door. Diana zag de bui al hangen en regelt dat ze met nog 4 andere dames de sauna in kan. De sauna wordt verwarmd door een gaskachel die vanaf de buitenkant aangestoken wordt. Het duurt 2 uur voordat de sauna warm is, maar om ½ 2 konden we erin. Er komt een mannetje die water op de stoompijp gooit waardoor de luchtvochtigheid snel omhoog gaat en daarmee ook de temperatuur, echt geweldig. De jongens komen terug van het canoeing en blijken toch wel wat bloedzuigers opgelopen te hebben, ach ja regentijd.

Het weer klaarde op en Jeroen maakt toch nog de wandeling door de hoger gelegen dorpjes en komt ook de rijstvelden tegen. We hebben het prima naar onze zin.

Op de laatste dag hebben we ons opgegeven voor raften. We moeten die dag sowieso afreizen naar Kathmundu en met raften ben je al halverwege. Na een uitgebreide instructie gaan we te boot. Het gaat goed, we hebben een sterk team dat goed samenwerkt. Op een bepaald moment worden de 2 boten aan de kant gelegd want de instructeurs willen de situatie van de rivier verder op gaan bestuderen. Het heeft de afgelopen 2 dagen behoorlijk geregend dus de situatie is veranderd. Bij terugkomst horen we dat er een categorie 4+ aankomt, maar dat wij die aankunnen. We gaan door en moeten hard werken om niet om te slaan. Ja, gelukt, het gaat goed en we peddelen verder. Maar al snel roept Jeroen die voorin zit; Hee, daar komt Ruben aangedreven. En ja, Ruben werd door de kayak bij onze boot afgeleverd en we halen hem snel binnen. Het blijkt dat de andere boot over de kop is gegaan en 7 van de 9 inzittenden overboord zijn gegaan. Een schokkende ervaring, mensen zagen familieleden over zich heen vliegen, waren elkaar kwijt, werden meters meegevoerd door het water of waren onder de boot terecht gekomen. Maar uiteindelijk is iedereen gered en hadden we ook alle peddels nog. Het systeem van het raftteam is goed, er varen altijd 2 kayaks naast de raftboten mee om te assisteren in reddingssituaties. Na een lunch die door de mannen van het raftteam bereid was gaan we met de bus verder naar Kathmandu. De bus zet ons af bij ons hotel, wat ons wel een beetje een schaamtegevoel geeft. Het hotel is namelijk supermooi, één van de mooiste van de reis, met zwembad en deze mannen hebben niet zoveel of kunnen zich dit niet veroorloven. Na een drankje in de bar om bij te komen en een overheerlijke warme douche gaan we met z'n allen wat eten.

De volgende dag gaan we naar dePashupatinath en de Bodhnath.

De Pashupatinath is een heilige plaats aan de Bagmatirivier waar de hindoes hun crematies uitvoeren in de buitenlucht. Alles wat niet meer nodig is, wordt de rivier ingegooid. De jongetjes uit het dorp staan klaar om alles op te vissen en dan weer door te verkopen. Sommige sarongs hebben maar 5 minuten over de dode heen gelegen en zijn van zeer mooie kwaliteit.

Aan de oever op grote ronde pilaren worden priesterrituelen uitgevoerd. Vaak zit er een rijke, iemand van de hogere kaste, herkenbaar aan het stuk wit/geel touw wat hij omheeft, samen met een priester op zo'n pilaar. De priester zegent bepaalde bakjes gemaakt van bladeren waarop bloemblaadjes, kruiden etc. liggen (alles met heizame krachten) en de rijke offert dit in de rivier zodat er beter aan zijn gebeden gehoor gegeven kan worden. Een aparte wereld hier, zo heel anders dan waar we vandaan komen, een heel ander land, een heel ander geloof. De hindoes berusten ook veel meer in hun lot, nu zijn ze schoenmaker maar als ze goed doen komen ze in een volgend leven terug neen hogere kaste. Hierdoor is er ook minder criminaliteit.

We lopen over het tempelcomplex en dorpjes naar de Bodhnath. Op het tempelcomplex zijn veel apen aanwezig die alles waarvan ze vermoedden dat het eten bevat vastgrijpen en hun tanden inzetten. Ze zijn niet zo aardig, de bevolking waarschuwt ons hier al voor. De Bodhnath is de grootste stoepa ter wereld en prachtig om te zien. Helaas begint het te regenen als we daar zijn dus maken we een snelle ronde.

's Middags gaan we met 3 anderen van de groep naar het Durbar square. Dit staat op de Unesco lijst en daarom een bezoek waard. Het is het monumentale centrum van Kathmandu met tempels, paleizen, pagodes, beelden etc, er is veel te zien. Maar wat een zooitje. Je mag als toerist betalen om erop te kunnen en er staan gidsen die je wel rond willen leiden. Over het plein rijdt al het verkeer en iedereen loopt kriskras door elkaar. Wat ook niet helpt is dat er een staking van de vuilnisophalers is, dus de hopen afval stapelen zich op. In deze drukte zijn er ook nog eens zeer volhardende verkopers wat resulteert dat Diana zeer geergerd reageert tegen één die weer met zijn fluit aankomt; 'I don't like it!' Helemaal verbouwereerd herhaalt hij haar woorden. We gaan natuurlijk even binnen bij Kumari Ghar, het huis waar de levende godin woont. Ze laat zich tegen betaling 3 seconden zien, ja forget it, dat doen we dus niet. Het verhaal is dat de godin reincarneert in een 3 jarig meisje van een goede kaste. Zij wordt weggehaald bij haar familie en in het huis geplaatst. Ze mag bijna niet bewegen want dan zou ze zich kunnen bezeren en bloed betekent het onherstelbare einde van haar heiligheid. Als haar maandstonden beginnen wordt ze teruggestuurd naar haar familie.

Wij hebben al snel genoeg van Durbar square en gaan rondstruinen door de straatjes. Ook daar vind je veel tempels, badplaatsen etc die de moeite waard zijn. We lopen nog langs een bijeenkomst van een hindoestaanse guru, al net zo idioot als in Nederland met veel 'verlichte' aanhangers. Iets verder komt rechts uit een steegje een toerist gelopen, we bekijken wat het is. Het is een restaurant en we gaan naar binnen. Daar komen we in een binnentuin met veel groen en water, echt een oase in die drukke stad. We blijven hier 2 uur hangen en gaan dan terug naar het hotel.

Het gaat snel, we zijn al bijna door onze reis heen. Vandaag gaan we 's ochtends met de gids mee een wandeling maken door nepalese dorpjes. Ontzettend leuk om het leven van dichtbij mee te maken. Het is een beetje druilerig in de ochtend, maar later breekt de zon door. Ook in nepal weer mazzel met het weer, want het zou hier nu bloedheet moeten zijn, 30 graden en verstikkend. Bij terugkomst in het hotel lekker het zwembad ingedoken en Diana is rond een uur of 5 met Nicole de stad ingegaan om nog wat kleine dingetjes te kopen. 's Avonds met de hele groep gegeten als afsluiter, Diana had een typisch Nepalees gerecht wat opgediend werd met allemaal verschillende bakjes, iedereen vroeg zich af wat zij nou weer had. Het was natuurlijk veel te veel, maar wel lekker.

Vandaag uitslapen! Geen programma, we hoeven alleen maar voor 12 uur onze spullen ingepakt te hebben. Nou dat lukte, om 10 uur waren we klaar en zijn nog maar even het zwembad ingedoken. Op naar het vliegveld van Kathmandu, we gaan naar Delhi. Mijn god wat een controle, elke plek waar je langs kwam werd je gefouilleerd en je tas bekeken. Bij de douane, bij het inchecken, bij de gate en zelfs voordat je het vliegtuig inging. Op Delhi komen we aan rond 18 uur en hebben we een wachttijd van6 uur. We zitten met een clubje van 5 wat te kleppen en besluiten met zijn 5en rond 1930 wat te gaan eten in het restaurant, dat breekt de tijd wel lekker. In ene staat Rik daar, 1 van de jongens van de groep, want de paspoorten moeten ingeleverd worden. Deze worden meegenomen en krijg je na een aantal uur pas weer terug. Om 12 uur werden we opgehaald om de bagage te checken. Deze staat dan van 14 personen bij elkaar en als ze je naam roepen moet je aanwijzen wat jouw bagage is. Dan mag je door de fouilleer sessie en handbagage check en kun je gaan shoppen. Tja, allemaal Indiase dingen, daar zijn we niet geweest. Uiteindelijk vlogen we om 1.50 uur naar Wenen. Na een korte wachttijd mochten we door naar Amsterdam waar we om 9.30 landden. Ja, we zijn weer thuis en sterker nog, we zitten in ons eigen huis. De jongens die er tijdelijk als huisbewaarders inzitten konden al ergens anders terecht en vonden het voor ons wel zo lekker als wij gewoon in ons eigen huis konden. En geloof me, dat is echt superlekker!!

Helaas is er nu dus wel een eind gekomen aan onze lange periode van verlof. Het echte leven begint weer, werkperikelen, huisperikelen. Gisteren zelfs voor het eerst sinds maanden weer op een gasfornuis gekookt. Ik moet zeggen, het is allemaal nog erg onwerkelijk en ik weet niet of ik er wel zo blij mee ben.

De afgelopen maanden zijn ons prima bevallen, we hebben ongelooflijk veel meegemaakt. Het zijn uiteindelijk 2 heel verschillende reizen geworden en het voelt ook als 2 periodes en niet 1 geheel. Maar alletwee waren ze prachtig en hebben we genoten. Misschien in de toekomst een soort van combi door te gaan wandelen in Nepal.

Dank jullie wel allemaal voor het meeleven de afgelopen maanden. Op bepaalde momenten, zeker in de eerste periode, hebben we daar heel veel steun aangehad. We zullen jullie zeker gaan zien en misschien met wel meer mooie foto's. We hebben in totaal ongeveer 2000 foto's gemaakt, dus wie weet.

Doeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

Over de Friendship Highway

En daar gingen we verder over de Friendship Highway op weg naar Sakya. Dit ligt even buiten de route maar heeft ook weer een interessant klooster. Dit klooster dateert uit de 11^e eeuw en heeft een blauwgrijze kleur (Sakya betekent grijze aarde). Alle andere kloosters waren wit, rood of geel. Sakya behoort niet tot de orde van de Gelugpa, gele mutsen, maar tot de rode. De huizen in de buurt van het klooster zo vertelt onze gids zijn dezelfde kleur als het klooster. De bewoners geven daarmee aan dat ze giften (belasting) geven aan het klooster. Maar niets blijkt minder waar, de huizen zijn de kleur van de bergen die eromheen liggen. Later horen we dat de bewoners hun huizen in de natuurkleur geschilderd hebben om de goden gunstig te stemmen. Er is namelijk in de maand juli nog geen druppel regen gevallen en ze hebben in deze buurt geen waterputten dus de regenmaanden juli en augustus hard nodig voor de oogst van het hele jaar.

We vieren Jeroen zijn verjaardag met een drankje op het dakterras samen met de dan aanwezigen van onze groep.

De volgende dag lopen we de kora die zoals gebruikelijk met klimmen gepaard gaat en vertrekken daarna alweer verder. Een stukje dichter naar de Mt. Everest.

We passeren het hoogste punt van onze reis, de Gyatso-la pas op 5248 meter en hebben het eerste uitzicht op het Himalaya gebergte. Zien we daar dan de Mt Everest, the giant, liggen. Nee helaas, er zitten wolken voor. Maar als we in de bus zitten en de gang van de wolken volgen zouden we toch op een gegeven moment een blik moeten kunnen werpen. En jahoor..... stop de bus! We zien hem! Foto!

's Avonds slapen we in een tibetaans guesthouse in Tashi Dzong op een slaapzaal. Voor Diana de slechtste nacht van de reis, al die mensen die bewegen in de nacht. Midden in de nacht wordt er ook nog luid op de deur geklopt, maar wat dat is geweest weten we niet. Ook de honden waren lekker bezig, overdag slapen ze, maar 's nachts komen ze tot leven en ontstaan er hele honden roedels met het bijbehorende geblaf en gejank, heel leuk. Het questhouse zelf was wel een beleving op zich. Zoals alles in Tibet heel kleurrijk en bijna elk plekje is wel bezet door een kleed of schilderij of instrument, waarschijnlijk ook om de saaie muren te bedekken. Midden in de kamer staat een olievat waarop ze koken, de pijp loopt door het plafond naar de bovengelegen slaapzaal en door naar het dak. Koud is het niet geweest. We hebben ook nog genoten van een schitterende sterrenhemel en een goede maaltijd gekregen.

Volgende dag vroeg op, want dan hebben we meer tijd bij de Mt Everest. Het is nog donker als we weg rijden en de chauffeur moet nog langs een ander smal paadje dwars door de huizen manouvreren, maar het gaat goed. Onze Tibetaanse gids Ogee liep voor de bus uit om te sturen. Na een tijdje breekt de zon door en er zijn geen wolken. Geen wolken? Hee, maar dan hebben we super zicht op....... Ja geweldig, hij staat daar te glimmen van pracht met zijn besneeuwde top in de zon voor een strakblauwe hemel. We zijn op 80 meter afstand van de reus, de hoogste berg! We worden er stil van, maar ook heel opgewonden. We zijn hier maar 1 dag en kijk nou eens.......

Uiteindelijk moeten we toch weer verder, terug over de geweldige harde wasbordweg. De chauffeur kan niet te hard rijden en het duurt forever voordat we weer op de Friendship Highway zitten richting Tingri. Dan horen we dat Summum een Summum moment heeft gepland. Ze hebben voor ons een tibetaanse maaltijd geregeld om 1900 uur. Alleen is het nu al 7 uur en we zijn er nog niet. We komen pas om ½ 9 aan en besluiten dat we liever bij het hotel willen eten. Dit scheelt tijd, we hebben namelijk ook net te horen gekregen dat we 's nachts om 3 uur weer verder gaan. Dit ivm werkzaamheden aan de weg, waardoor de weg naar de pas vanaf 730 afgesloten gaat worden. We moeten dus voor 730 over de pas zijn. Oke, we gaan om 22 uur plat en hebben 4 uurtjes slaap gepakt.

Als we vertrekken ontdekt Diana dat ze niet weet waar haar pinpas is. Ze kijkt op de meest gangbare plaatsen maar vindt hem niet. Dus nog snel even een sms en telefoontje naar Nederland zodat de pas geblokkeerd kan worden en een nieuwe aangevraagd. Gelukkig is het 6 uur vroeger in Nederland, dus storen we Erik en Jolanda niet al te erg. Vanwege slapende mensen in de bus konden we niet hard praten en verliep het telefoongesprek moeizaam, maar het is gelukt!!

We zijn op tijd de pas over en het is nog vroeg, dus de bus wordt stilgezet en we gaan nog even doorslapen. De gids heeft niet geslapen want door de werkzaamheden aan de weg waren er omleidingen over ondefinieerbaar gebied en de chauffeur had deze weg nog niet eerder gereden. Onze gids heeft hem er dus doorheen geloodst. Op een bepaald moment werd ik wakker en lag de weg 50 meter naar links en er schijnen best wat penibele situaties geweest te zijn met veel onduidelijkheden.

Na uitgeslapen te zijn rijden we verder naar Nyalam, een grensplaatsje waar we wat gaan ontbijten. We hebben alle tijd van de wereld, we zijn vroeg en worden de bus uitgegooid om te gaan wandelen door prachtig mooi, groen gebied. We lopen over de weg, maar omdat er vanaf de pas geen verkeer mogelijk is zijn er geen auto's en is het heerlijk rustig. We genieten volop, wat een ander landschap en wat een verademing om weer op 1200 meter te zijn en lucht genoeg te hebben. Na 2 uur lummelen stappen we weer in de bus, waarna we na het ontbijt verder rijden naar Zhangmu, de overnachtingsplek voor de grens. De gids regelt dat we onze chinese yuan voor nepalese roepies kunnen inwisselen. Yeaha, eindelijk eens roepies roept Jeroen.

En dan op weg naar de nepalese grens. Wat een gedoe. De chinezen controleren en dubbelchecken alles, alle koffers en tassen gaan open, maar niemand heeft iets achter moeten laten. Misschien ook mazzel dat Jeroen zijn kleine rugtas niet heeft laten doorzoeken want zoals we hoorden werden boeken met foto's van de dalai lama in beslag genomen. En die zat daar toch echt wel in.

We lopen verder over de brug en dan staan we in Nepal. Daar krijgen we een medisch onderzoek (temp gemeten), je vult 2 formuliertjes in, gaat naar de balie voor je stempel en klaar. Wat een verschil met de chinezen.

Aangekomen bij onze bus vraagt de gids wie er mee het dak op wil. Ja klinkt goed, maar Jeroen gaat niet, ......het is toch wel gaaf, denkt Diana. Nou, ga dan zegt Jeroen en daar gaat Diaan.

In Tibet

In Lhasa heeft het hotel samen met de gids met heel veel moeite kaartjes voor het Potala Paleis kunnen regelen. Gekocht op de zgn zwarte markt, maar we kunnen gaan!! Het is het voormalige paleis van de in ballingschap levende dalai lama. We moeten om precies 9.40 uur naar binnen en hebben als groep een uur de tijd om rond te kijken. Dit gebeurt samen met de gids in groepsverband (dus niet zelf rondkijken). Er zijn ca. 1.000 ruimtes in het paleis dus dat werd een snelle rondloop. Als je te laat bent mag je er niet meer in en als je te lang binnen bent krijgt de gidseen boete! Maar, prachtig om te zien, omdat ondanks de Culturele Revolutie in China heel veel bewaard is gebleven (dankzij een goede chinese chef in die tijd diezijn opdracht om het paleis te vernietigen steeds uitstelde). Alle dalai lama's liggen hier begraven intombes die met veel goud en juwelen zijn bewerkt; het boeddisme is een rijke godsdienst......
's Middags naar de Jokhang, de bedevaartsplaats voor alle boeddisten ter wereld. Men moet hier minimaal eenmaal in z'n leven naar toe gaan. In Lhasa dus veel bedevaardgangers die met gebedsmolentjes in prachtige kledij rondlopen. Hier ook belangrijke beelden uit de 7e eeuw en later. Indrukwekkend.
Op 19 juli een tocht vanuit Lhasa gemaakt naar Ganden. Hier stond een uitgestrekt kloostercomplex dat geheel verwoest is geweest tijdens de Culturele Revolutie en nu weer door de bewoners zelf is opgebouwd. Het ligt op 4.700 meter hoogte, en vandaar hebben we nog een beklimming gedaan naar 5.000 meter hoogte in de ijle lucht.... Best zwaar, vooral in de voor deze tijd niet geheel gebruikelijke hitte. We boffen dus steeds maar weer met het weer, eigenlijk zou het nu regenseizoen moeten zijn, maar nu valt eralleen een enkele keer s nachts een bui.... Voor ons wel lekker, maar voor de Tibetanen slecht, zij hebben de regen in juli en augustus heeel hard nodig.
Daarna ook nog de kleine Kora (dat wat de boeddisten lopen als onderdeel van de bedevaartstocht) om het klooster gewandeld, maar dat was uiteindelijk weer wat veel inspanning. s Avonds toch weer wat hoofdpijn. Maar met veel water drinken gaat het daarna weer. We hebben geen erge hoofdpijn, iets dat op deze hoogte makkelijk kan gebeuren en we kunnen prima slapen.

Diana heeft s avonds nog een tibetaans hoofdsieraad gekocht (Kampa). Heel mooi. Onze reisleider (ook kunstverzamelaar) heeft meegekeken en we hebben het kunnen kopen voor een normale prijs. Het spel van afdingen blijft erg leuk....

Gisteren weer op pad: 's morgens vroeg weg naar Gyantse. Daar zullen we pas s avonds aankomen, met een aantal mooie tussenstops. De eerste grote stop was bij een groot meer, een hele heilige plaats in Tibet. Daar hebben we later (kilometers verderop) ook geluncht. Daarna verder naar een van de hoge passen in Tibet op 5020 meter. Daar weer een korte wandeling gemaakt aan de voet van de gletschers. Prachtige foto's en geweldig om daar rond te lopen.
Bij aankomst in het hotel in Gyantse zagen we de aankonding van een jaarlijksfestival, en de (bijbehorende) Yak races de volgende dag. De Yak is het nationale beest van Tibet, een soort ruigharige koe (Jeroen heeft ook al Yak gegeten, en Diana heeft al Yak Boter Thee gedronken). Dus vanmorgen door Gyantse (door de oude wijken) naar het terrein gelopen en daar begon om 10.30 uur al snel de Yak races. Geweldig om te zien. Veel volk (ook uit de omliggende dorpen) op de been. Iedereen was prachtig uitgedost...
Wat een belevenis weer!!!
Vanmiddag even rustig aan, we zijn inmiddels in Shygatse aanbeland, de 2e stad van Tibet. Het is nog steeds heel warm.
Morgen gaan we verder op de Friendship Highway richting Sakya, een plaatsje 3.5 uur reizen verderop, met een groot klooster. Dan wacht nog een overnachting nabij de Mount Everest (bij lokale bevolking) en bezoek aan base camp en door naar Nepal. Waarschijnlijk pas volgende week weer internet, in Kathmandu vanaf de dinsdag(?).
Dus nog hele mooie dagen voor de boeg(en we hebben er al zovele gehad!!).

Groetjes,

Diana en Jeroen

China en Tibet, we zijn er!!!

Vandaag eindelijk een rustdag. Die hebben we hard nodig, want de afgelopen week is best hectisch geweest. We zijn nu in Lhasa, de grootste stad van Tibet, waar we gisteravond zijn aangekomen. Vandaag alleen een rondwandeling door de kleine straatjes gemaakt die vol staan met kleine kraampjes en prachtige winkeltjes met allerhande prullaria. Het is heel sfeervol en voelt gemoedelijk aan. Lhasa ligt op ca 3600 m. en we moeten nog steeds een beetje wennen aan de hoogte.We zijn erg moe, beetje snotterig nog, ach ja het hoort er allemaal bij. Veel water drinken en rustig aan doen is de remedie. Per 1000 meter hoogte is er 10% minder zuurstof in de lucht en wij zijn van 300 meter gekomen, dus...........

We zijn vanuit Chengdu gevlogen naar Lhasa airport, maar eerst doorgereisd naar Tsetang. Hier bevindt zich vlakbij het Samye klooster waar het eerste tibetaanse boeddhisme vanuit India/Nepal ontstond. In dit klooster mocht je tegen betaling van 40 Yuan (= 4 euro) foto's maken in de gebedsruimte, iets dat in geen enkel ander klooster meer zou kunnen volgens onze gids. De tocht ernaar toe ging over de rivier, ongeveer een uur heen en een haf uur terug ivm stroming. We zaten op een platbodem, het was geweldig om de bergen te zien aan het einde van de rivier en dan te bedenken dat je op 3500 meter hoogte zit. Het landschap is behoorlijk kaal en woest, dat zullen we later op foto's nog wel laten zien.

In Tsetang kwamen we op woensdag aan in de late ochtend. Die morgen vroeg op dus in Chengdu (5 uur) om om 7.30 het vliegtuig te pakken. Op Lhasa airport ontvangen door onze Tibetaanse gids op de tibetaanse manier. We kregen allemaal persoonlijk van de gidseen witte sjaal omgehangen met de woorden namestee (= welkom). Met de inmiddels ons welbekende mini bus naar Tsetang gebracht en daar een lunch genuttigd. De eerste zieken melden zich, duizelig en hoofdpijn. Wij voelen ons goed en gaan mee met de gids mee naar de plaats waar Tibet ontstaan is. We staan voor de eerste keer op een heuvel/berg tussen tibetaanse gebedsvlaggen, het uitzicht is enorm, maar kijk niet naar beneden.

In Chengdu zijn we heel kort geweest. We bezochten daar het panda onderzoekerscentrum. Dit viel een beetje tegen, want de panda's zelf kwamen helemaal niet buiten. Er is een prachtig park aangelegd, met veel bamboe (ze eten niets anders) en speelruimte etc.. Alleen is het nu zomer en ze vinden het veel en veel te warm, van okt tot april zijn ze regelmatig buiten te vinden. Jammer maar begrijpelijk met zo'n dikke vacht. We hebben ze wel in de binnenhokken kunnen bewonderen en zelfs een leuk filmpje gemaakt. Toch jammer dat we het snoertje van het fototoestel niet mee hebben. Op het laatste moment besloten we de kleine laptop niet mee te nemen en hier zat hij bij. Sorry mensen, wel een goede reden om elkaar nog eens op te zoeken.

Op 11 juli reisden wij af naar Xi an met de nachttrein vanuit Beijing, waar we om 8 uur 's ochtends aankwamen. Xi an is een overzichtelijke stad, kleiner dan Beijing en Chengdu. Er is een oude moslimwijk met een geweldigemoskee waar een groot terrein omheen ligt. De gebouwen zijn eenmix van chinese en moslim invloeden. Het is een oase van rust midden in de drukke wijk. Zo ook het oude huis wat gebruikt is bij de opnames van de film 'Raise the red lantarn' of zoiets. Prachtig om te zien, het is volledig ingericht met authentieke meubelen. Ook de ruimtes zijn nog zoals ze vroeger waren met een herenkamer en dameskamer etc... We eten gezamenlijk met de hele groep, die bestaat uit 13 personen, bij een door de gids uitgezocht eettentje. Hier hebben we heel gezellig op straat naast de markt gezeten en 'hotpot' gegeten. Dit is een mix van allerlei groenten en vlees die je zelf in de bouillon klaarmaakt, 2 smaken; spicy en mild. Binnen in de shop liggen bakken vol met stokjes waaraan 1 stuk groente, fruit of vis oid geprikt is. Het brood was ook echt fantastisch, goed gekruid en gebakken, wat een genot.

Zoals aangekondigd in Xi an ook het Terracottaleger bezocht. Ja wat kun je hierover zeggen, je weet gewoon niet wat je ziet. Het is een megagroot terrein waar ze lang nog niet alles bloot hebben gelegd. Ze zijn op zoek naar een methode dat de kleuren op de beelden blijven zitten als ze opgegraven worden. Nu valt zodra er zuurstof bijkomt alle verf eraf. Naast de gemaakte foto's ook maar een boek gekocht, kunnen we nog wat nalezen. We konden het boek ook nog laten signeren door 1 van de 3 boertjes die in de jaren 70 per ongeluk op 1 van die beelden stuitten bij het slaan van een put in hun grond. Dit hebben we uiteindelijk toch maar niet gedaan, misschien een gemiste kans, misschien was het een nepperd?? Met chinezen weet je het nooit. Chinezen willen alles mooier doen lijken dan het is, ze doen alles voor het aanzicht en status. Opvallend is wel dat er minder gespuugd en gerocheld wordt op straat dan verwacht, maar dat heeft te maken met een grote campagne die vorig jaar voor de Olympische Spelen was. Hierin werd er nadrukkelijk opgewezen dat dit soort dingen als onbehoorlijk en onbeleefd werd gezien door de rest van de wereld. Ook mochten de mannen niet meer met ontbloot bovenlijf door de stad lopen.

Nog 1 ding dan houden we er mee op, Er wordt kennelijkin Beijing veel minder gebruik gemaakt van de fiets als vervoermiddel dan vroeger. Er komen steeds meer autowegen en in de stad sta je zo 1 uur in de file voordat je er uit bent.

Genoeg voor nu, wij gaan Lhasa nog even onveilig maken, we zijn hier tot en met zondag. Maandag gaan we langzaam aan op weg naar het basis camp van de Mount Everest waar we misschien toch in de buurt gaan slapen. De gids probeert iets te regelen, het komt ook beter uit met het reisprogramma. We zullen zien...... later verder

Groetjes en dikke kussen

eerste indrukken china

Even het internet opgedoken na de eerste 3 dagen in China.
We hebben een prima vlucht gehad, met kleine vertraging waardoor we bij de overstap in Wenen moesten rennen en kort geslapen. Goede en snelle ontvangst op het vliegveld, met temperatuurmeting via een soort temperatuur pistool?
Na aankomst rond 13.00 in het hotel toch een rondje door de kleinere wijkjes (Hutongs) gemaakt. Tijdverschil met Nederland is 6 uur (vroeger), dus jetlag gevoelig. Onze gids is heel top en hijheeft oog wat voor de ontdekkers interessant is. Daarna gegeten in een lokaal chinees restaurant, niet zo een waar allen toeristen naartoe gestuurd worden. Ze zaten in verbouwing (zo ook de hele straat) maar hadden speciaal voor ons toch de tent geopend.
Donderdag een drukke dag met bezichtiging van het park, het zomerpaleis, olympisch stadion. In het park doen veel chinezen 's morgen oefeningen. Tai Chi, Yoga, voetbal, dans zang etcetc. Hiervoor moesten we dan wel om 6.00 uur op om tijdig in het park te zijn. Heel gezellig om te zien. Gelukkig is het in Beijing waar we nu zijn erg warm, vast meer dan 30 graden en we zweten ons rot....
Daarna door naar het Olympisch stadion, best indrukwekkend met de naastgelegen WaterCube.
We zien een heleboel en hebben veel indrukken.Het is moeilijk te beschrijven wat je ziet en meemaakt. Beijing is een heel Westerse stad, waar eigenlijk heel veel historie is platgegooid. Het zomerpaleis is nog mooi bewaard gebleven.
s Avonds in Beijings uitgaanswijk rond gelopen, dat geheel gebouwd is rond een meer. Super druk, maar goed om te zien wat zich allemaal in China afspeelt.

Vandaag nog eens een uurtje eerder weggegaan, om als eerste op de chinese muur te zijn. Normaal lopen er duizenden mensen over, toen wij er vanmorgen waren nog geen 50. Heel indrukwekkend, mega groot en superwarm (want het is ook nog eens klimmen!!!!).
Diana's klimspieren hebben het gehouden.....
We zijn net terug van een bezoek aan de Verboden Stad, waar de keizers van China woonden. Via het plein van de Hemelse vrede door bijna alle poorten (4), hallen (7), paleizen (9) en de keizerlijke tuingeslenterd tussen duizenden chinezen. Groot, in redelijk goede staat en indrukwekkend.
Vanavond gaan we met eensuperdeluxe nachttrein naar Xian, op naar het Terracotta leger!!

Nu eerst wat eten...... Groetjes, Diana en Jeroen
Vandaag geen foto's, wel veel gemaakt.

Laatste dagen Côte d'Azur en even terug in Amsterdam

In Mougins bezoeken we ook het oude dorpje dat bovenop de heuvel ligt. Het is schilderachtig mooi. Je kan het het beste vergelijken met het Parijse Montmartre, maar dan zonder alle vervelende drukte en ook nog vele malen vriendelijker. Daar lekker op het terras gezeten en daarna snel terug naar huis vanwege onweersdreiging. Gelukkig bleef het uiteindelijk weer bij slechts een paar spetters en gerommel ver weg.

Onderweg krijgen we een belletje van Odile, een oude vriendin van Diana die in het naastgelegen Antibes woont. We spreken af dat ze ons zondag bij de Champion (een hele grote supermarkt) komt ophalen en dat we dan bij hen lunchen.

Op zondag is het voor ons dan weer haasten, op tijd douchen (scheren) etc. om om op tijd, 5 minuten te vroeg bij de Champion te zijn.

Na een kwartier telefoon, wat blijkt, er zijn 2 Champions, die dan in ene allebei Carrefour heten. Uiteraard stond zij bij de 1 en wij bij de andere. Alles goed gekomen en heerlijk gelunched in Antibes. De kids gingen hun middagnap doen en wij hebben zonder Jeff (haar man) een tripje Antibes en de cap d'Antibes gedaan. Eindelijk konden we, zoals we onze gr5 route hadden willen besluiten, met onze voeten in de zee staan bij Juan les Pins. Wat een beleving, wat een voor de zelf gek houderij...maar wel leuk. Op Cap d'Antibes zitten de allerrijksten/sterren van onze aardbol in veel te dure hotels. Ze gaan in Cannes naar het festival etc.... maar overnachten in de Cap.

Op maandag gaan we even naar Grasse. Hier zijn de allereerste franse parfummerken gestart; Niet de bekende A merken, maar Fragonard, Molinard. Natuurlijk moeten we 'stinkies' kopen, Fragonard adverteert met zijn 'Rose de mai' die Diana erg aanspreekt. Jeroen vindt dat je net zo goed gewoon rozenwater kan kopen, hier, koop dan een echte parfum:) Maar Rose de mai is het en wordt het! Het parfummuseum slaan we maar even over, we hebben al koppijn genoeg na het beruiken van alle luchtjes.

We zijn net op tijd thuis om onze was binnen te halen voordat het begint te regenen, 's avonds bestellen we pizza. Ondanks dat er voor de rest van Frankrijk veel regen en onweer is voorspeld blijft het bij ons toch super weer!!!

Op dinsdag moeten we helaas het huisje alweer verlaten, we gaan naar Nice waar vandaan we terug vliegen naar Amsterdam. Zo komen we toch nog in Nice, toch gehaald of ...... toch niet.

De buurman is zo aardig om ons een lift naar Cannes station te geven, hij rijdt hier speciaal voor ons naar toe. We hadden ook al zelfgemaakte 'marmelade' gekregen, echt gaaf. Eigenlijk lusten we niet zo erg marmelade, maar ja kun je nee zeggen tegen zoiets? Wij in ieder geval niet, dus gewapend met 2 potten gingen we op weg, wie weet zijn er anderen die het wel lusten.

's avonds komen we aan in Amsterdam. We mogen de eerste nachten bij Erik en Jolanda slapen. Baby Alex heeft zijn kamertje leeggemaakt, echt supertof!!

Op woensdag gaan we op jacht naar boeken over China, Tibet en Nepal, want we gaan er nou wel naartoe maar wat weten we er nu eigenlijk vanaf. We bellen even over de status van onze visa en krijgen verheugend nieuws; ze worden vrijdag opgehaald en dan opgestuurd. Wij zullen ze dus maandag of dinsdag binnen krijgen. Pfff net op tijd.

Inmiddels ook vliegschema's en adressen van hotels binnen gekregen dus de voorpret kan beginnen. Wat voor weer wordt het, hoe ziet het reisschema er nou precies uit. We hebben ervoor gekozen om georganiseerd deze reis te doen, andere opties zijn bekeken maar dit werd het! Het is best wel eens lekker om niet na te hoeven denken over je slaapplek of je eten. De reis zelf zit zo vol met indrukken en schitterende plekken dat je daar optimaal van wilt genieten zonder teveel praktische zaken.

Zoals gezegd gaat het beginnen op 8 juli. Geen idee of en wanneer we jullie op de hoogte kunnen houden van onze belevenissen. We gaan het in ieder geval proberen en zullen deze site daarvoor gebruiken.

Het leven in Cannes en Mougins

Eindelijk weer toegang tot het internet en tijd om weer bij te werken. We zijn inmiddels zelfs even terug in Amsterdam omdat we vanuit hier volgende week naar China vertrekken (8 juli). Hieronder het verhaal dat we vorige week al gemaakt hebben.

vrijdag 19 juni

We zijn op vrijdag 19 juni uit Arles vertrokken. Op de camping nog even gewacht tot de bar om 9 uur open ging ivm onze brood bestelling en wie weet was toch de telefoon gevonden. Gisteren in het toiletgebouw hadden we nog een briefje opgehangen, hierbij hebben we de 'eerlijke vinder' gevraagd de telefoon bij de receptie af te geven. We hebben niet veel hoop, maar je weet nooit en we wachten liever een kwartier dan dat we weggaan zonder te weten of iemand deze heeft teruggebracht. En zowaaar.... De telefoon was de avond ervoor door de ouders van een onbezonnen jochie afgegeven. Alleen het hoesje en 14 euro beltegoed was verdwenen. We hadden de simkaart al geblokkeerd, dus bellen kunnen we er nu even niet mee.

Dus op weg naar Cannes/ Mougins. Eerst met de bus naar het station en dan met de trein via Marseille naar Cannes. In Frankrijk is het onrustig met acties en stakingen (wanneer niet?) en we zien nu voor het eerst zelf actievoerders op het station van Marseille. Gelukkig heeft dit geen invloed op onze reis. De reden dat we vandaag al richting Cannes reizen is dat we vandaag horen wanneer we in het huisje kunnen (misschien zaterdag al) en dan direct de sleutel van de huidige verblijvers kunnen overnemen. We moeten dan wel een beetje in de buurt zijn. We checken in op de camping in Cannes/La Bocca en horen 's avonds dat we er maandag in kunnen. We hebben dus nog 3 daagjes op de camping. De camping is prima, heeft een zwembad en het blijft maar warm en zonnig. We hebben niet echt veel zin om Cannes uitgebreid te bezoeken en te bezichtigen en we hebben (nog) geen filmster gezien. Of herkennen we ze gewoon weer niet? Op de camping is een prima restaurantje, niet te duur, dus koken we deze 3 dagen niet.

Nu we hebben geboekt voor China is het zaak dat we alle papieren in orde maken. Bevestiging en documenten moeten goed doorgelezen worden en Visa moeten worden aangevraagd. In Arles hebben we direct na bevestiging al pasfotos laten maken en deze opgestuurd aan Erik en Jolanda, daar liggen ook onze paspoorten en zij helpen om de benodigde zaken in orde te maken.

Op de camping is wel weer een WIFI hotspot, maar voor printen etc. moeten we toch naar een internetcafé. Daar papieren ingevuld en ondertekend, daarna gescanned en aan Erik en Jolanda gemaild. Zij kunnen deze dan met de paspoorten etc opsturen aan de Visumdienst die dan weer de visa voor China en Nepal regelt. Wat een gedoe allemaal.Gelukkig dat Erik en Jolanda helpen anders was het nog meer gehannes geweest.

Zondag lekker bij het zwembad gehangen en verder niets gedaan. De sleutel van het huisje in Mougins kunnen we maandag bij de buurman ophalen. We spreken om 14 uur af, dus na inpakken nog een uurtje bij het zwembad gezeten. Het is vanaf de camping 2 bussen, dus we zijn er prima op tijd. Sleutel gekregen, wat kleine uitleg dingetjes en toen huisje bekijken. Het is echt een heel leuk huis, in een woonwijk, aan een lange straat op ca. 1 km van het centrum.

We hebben nu weer alles bij de hand. Er is nu zelfs keuze uit of je in een stoel wilt zitten of op een bank hangen (!!! das echt lang geleden), in de zon of uit de zon wilt zitten (of aan tafel), een keukentje om te koken met 2 elektrische kookplaatjes, das meer dan de afgelopen 2 maanden. Echte bedden.... Dat is weer heel relaxed als je bijna 2 maanden achtereen hebt gecampeerd!

Er is verder een heerlijke tuin met mooie bloemen en het kijkt uit over een baai en Cannes dat iets lager ligt en de Middelandse Zee. Wat willen we nog meer?? Het is echt heel tof dat we hier kunnen verblijven!

Maar een nieuwe plek brengt ook kleine zorgen, zoals boodschappen doen. We gaan naar de winkel om ons te bevoorraden. De dichtsbijzijnde ligt aan het einde van de straat maar deze blijkt dicht op maandag, waar kennen we dit van? De eerstvolgende ligt een km verder, dus daar gaan we. Voordat we weggingen was er nog de vraag of we de paraplu mee zouden nemen of niet, het had even zachtjes geregend, maar we besloten van niet. Dat hebben we geweten, met bakken kwam het uit de lucht, gelukkig zijn we niet nat geworden.

We eten binnen, de rest van de week elke avond zalig in de tuin gegeten. Er is een tafel met franse stoeltjes en een parasol die we op het grindplaatsje hebben neergezet, echt luxe. Er is ook een tv maar die is per ongeluk op het kinderslot terecht gekomen en ze weten de code niet meer. We besluiten om de code maar te gaan ontcijferen. Gevolg is datwe best al even bezig zijnen de code nog niet gekraakt is.

Op dinsdag hoeven we niet weg, want gister genoeg boodschappen gedaan. We komen een mini wasmachine tegen. Hee dat is handig, leuk, weet jij hoe dat werkt? Laten we eens proberen. Nou dat hebben we geweten, 3 uur mee bezig geweest, veel te veel wasmiddel in gedaan, dus we bleven met gieters water sjouwen om te spoelen. Het is in ieder geval wel goed schoon en we hebben een hoop lol gehad.

In het huisje is geen internet, wel stroom, het is prima zo, lekker rustig, kunnen we even lekker bijkomen van al het reizen en geregel.

Op onze mini laptop zit een pinball, dus je raadt het al, `s avonds wordt het hier een speelhal en proberen we elkaar af te troefen. Daarnaast vermaken we ons met het dobbelspel catan, leesboeken en dan moet er weer wat gegeten worden, het is echt super!!!!

Voordat we naar China vertrekken gaan we eerst nog even naar Amsterdam om wat spulletjes te regelen en op te halen. We hebben een vlucht voor dinsdag geboekt. Hopelijk kunnen we op donderdag of vrijdag even in het huis van Stach en Gert Jan (lees ons huis) om benodigdheden te pakken.

We hebben ons huis namelijk voor 4 maanden onderverhuurd en zijn dus die tijd dakloos (?) en zoeken andere invulling om te verblijven en de tijd door te komen. Dat lukt aardig!!!!!

Arles en ... een heel nieuwe bestemming!

Na ruim een week weer even zin en tijd om jullie bij te kleppen. We zijn in Ales en zitten nu op een geweldig terras buiten om 21.30 uur waar ze dus een gratis hotspot hebben. Ja we zoeken ze erop uit, zelfs het criteria van de camping is tegenwoordig met of zonder hotspot naast een zwembad.

Goed, we verlaten onze geweldige camping in Avignon en gaan maar liefst 20 minuten in de trein zitten om in Arles weer uit te stappen. Arles, de stad waar Van Gogh 18 maanden gewoond heeft en veel doeken heeft gemaakt. Ze hebben hier een speciale Van Gogh route langs alle plekjes die hij geschilderd heeft.

Verder staat de stad vol met oude gebouwen uit de klassieke oudheid, middeleeuwen, renaissance en het classisisme en later. Zo is er eenschitterend herwonnen romeins theater , amphitheater, thermen en de basis van het oude romeinse forum. Ze doen er veel aan en werken samen met 5 andere europese stedenom de klassieke oudheden te restaureren en te bewaren. Dus veel oude stenen en stenen.................

Daarnaast is het een mooi stadje, heel romantisch en gezellige uitstraling. Samen met de bezienswaardigheden is het zeker een bezoek waard.

De camping is niet zo super, maar goed genoeg. Er zijn veel muggen dus we kopen een anti muggenspray. Wat we bij ons hadden werkte niet voldoende bij deze volhardende muggen. Vooral Jeroen vindt het niks!!!!!!!!, ze steken Diana dan ook een stuk minder.

Ander vervelend feit is dat Jeroen zijn telefoon gejat is. Hij had gewassenen tegelijkertijd zijn telefoon opgeladen. Hij bracht de was even naar de tent en bij terugkomst was er alleen nog maar een oplader............................ shit!!!!!! merde.

Er is ook goed nieuws!!!!!!!!!!

We waren er zelf al even mee bezig en hebben nu de definitieve bevestiging binnen van de boeking. Er is betaald...................................... we gaan naar China, Tibet en Nepal!!!!!!!!

Op 8 juli vertrekken we voor 25 dagen naar het verre Oosten. Eerst naar Beijing en dan naar o.a. Tibet en Nepal, het dak van de wereld. Heel iets anders dan dat we ons hadden voorgenomen met onze GR5 route naar Nice, maar absoluut indrukwekkend en iets dat we altijd al eens hadden willen doen en nu de tijd voor hebben.

Ons internetcafé gaat sluiten,dus einde verhaal.Wordt vervolgd.

NIEUWE FOTOS IN DE FOTO AFDELING